Apply for a Song

One of the core issues in the way we create and present projects is our relationship with the public, often trying to think of different ways that can disrupt / challenge this concrete oppositional position. To achieve this, we sometimes employ some kind of interactivity, opening the form of our projects, while at other times we try a drastically opposite approach: we overstress the distance between the audience and the creator (us), we zoom in the shortcomings of this relationship, performing an embodied critique, while simultaneously occupying this position gladly.

Bringing these contrasting strategies together, the idea of made-to-measure-songs came up. We started a process in which the public filled in applications with (pseudo)psychoanalytic questions, on which we improvised a 'therapeutic' song.

Our role as musical 'psychoanalysts' brought us face to face with the discourse of each participant: applications made a number of statements inviting us to read both what was said and what was withheld and then to create an audio counter-argument (or distorted echo). While the work opened up to a participatory scenario and the form of the musical results was distorted through the quick process of production, at the same time we re-established one elementary difference: our own discourse would be the one that would eventually define that of the public, our expressive approach would prevail.

The 52 tracks that came out of this process were released on the album Floweremedies in November 2013
fyta.bandcamp.com/album/floweremedies

Από τα κεντρικά ζητήματα στον τρόπο που φτιάχνουμε και παρουσιάζουμε έργα είναι η σχέση μας με το κοινό προσπαθώντας συχνά να σκεφτούμε διαφορετικούς τρόπους που μπορούν να διαταράξουν/αμφισβητήσουν αυτή την συμπαγή αντιθετική τοποθέτηση. Για να το πετύχουμε κάποιες φορές επιστρατεύουμε κάποιου είδους διαδραστικότητα και ανοίγουμε την φόρμα των έργων, ενώ άλλες φορές επιχειρούμε μία δραστικά αντίθετη προσέγγιση: υπερτονίζουμε την απόσταση ανάμεσα στο κοινό και τον δημιουργό (εμάς), μεγεθύνουμε τα προβληματικά σημεία αυτής της σχέσης, επιτελώντας μια έμπρακτη κριτική σε μια θέση την ίδια στιγμή που την καταλαμβάνουμε με ευχαρίστηση. 

Φέρνoντας αυτές τις αντιθετικές στρατηγικές κοντά προέκυψε η ιδέα των κατά-παραγγελία-τραγουδιών. Ξεκινήσαμε έτσι μια διαδικασία κατά την οποία το κοινό συμπλήρωνε αιτήσεις με (ψευδο)ψυχαναλυτικές ερωτήσεις, και πάνω σ’αυτές αυτοσχεδιάζαμε ένα ‘θεραπευτικό’ τραγούδι.

Ο ρόλος μας ως μουσικών ‘ψυχαναλυτών’ μας έφερε αντιμέτωπους με τον λόγο του κάθε συμμετέχοντα: οι αιτήσεις κάνοντας μια σειρά δηλώσεις μας καλούσαν να διαβάσουμε τόσο όσα έλεγαν αλλά και όσα αποσιωπούσαν και στην συνέχεια να δημιουργήσουμε έναν ηχητικό αντίλογο (ή διαστρευλωμένο αντίλαλο). Ενώ το έργο άνοιγε σε μια συμμετοχικότητα και η φόρμα των μουσικών αποτελεσμάτων αλλοιωνόταν μέσα από την γρήγορη διαδικασία παραγωγής, την ίδια στιγμή επανεγγραφαμε μία στοιχειώδη διαφορά: ο δικός μας λόγος, θα ήταν αυτός που τελικά θα όριζε τον λόγο του κοινού, η δική μας εκφραστική προσέγγιση θα επικρατούσε. 

Τα 52 κομμάτια που προέκυψαν από αυτή την διαδικασία κυκλοφόρησαν στο άλμπουμ Ανθοϊάματα τον Νοέμβριο του 2013 
fyta.bandcamp.com/album/floweremedies