British Museum Visit

One of the key reference points for greek nationalism is the request for the return of the Parthenon Marbles currently at the British Museum. The debate is often depleted in aesthetic clichés which of course do not take into consideration the contemporary cultural use of antiques but mainly and essentially reproduce the fantasy of the continuum of the greek nation from antiquity to today. The request for the 'repatriation' of the sculptures first appeared as a pop slogan hype from the Archpriest of the PASOK cultural vision, Melina Merkouri, and has recently come up again with the return of nationalist discourses amid crisis.

We chose (strategically) to disengage from the discussion of the 'ownership' of the marbles (without of course ignoring the violence of the colonial British Empire as reflected in the collection, as well as the very existence of the British Museum), and instead decided to turn to attention and our criticism to the media and language used for the claim of the marbles. 

The narrator-guide of the video starts browsing the museum using idiocies and platitudes we've heard in the context of greek education and socialisation, and stretches this type of discourse reaching its limits in an almost psychedelic crescendo where new-age meets archeology, Hollywood meets greek gallantry and conspiracy theories meet national pride.

[Unfortunately there is no subtitled version yet, but the captions under the pictures present some of the positions discussed in the film]

Ένα απ’τα σταθερά σημεία αναφοράς του ελληνικού εθνικισμού είναι το αίτημα για την επιστροφή των γλυπτών του παρθενώνα που σήμερα βρίσκονται στο βρετανικό μουσείο. Η συζήτηση συχνά εξαντλείται σε αισθητικά κλισέ που φυσικά δεν αναφέρονται στην σύγχρονη πολιτιστική χρήση των αρχαιοτήτων αλλά κυρίως και ουσιαστικά αναπαράγουν την φαντασίωση της συνέχειας του ελληνικού έθνους απ’την αρχαιότητα μέχρι σήμερα. To αίτημα για τον 'επαναπατρισμό' των γλυπτών εμφανίστηκε για πρώτη φορά ως ποπ σλόγκαν απ'την πρωθιέρια του πασόκ πολιτιστικού οράματος, Μελίνα Μερκούρη και επανήλθε πρόσφατα στο προσκήνιο με την επάνοδο των εθνικιστικών λόγων εν μέσω κρίσης. 

Επιλέξαμε (στρατηγικά) να απεμπλακούμε απ’την συζήτηση της ‘ίδιοκτησίας’ των μαρμάρων (και χωρίς φυσικά να αγνοούμε την αποικιοκρατική βία της αγγλικής αυτοκρατορίας όπως αποτυπώνεται στην συλλογή αλλά και την ίδια την ύπαρξη του βρετανικού μουσείου), και αντί γι’ αυτό να στρέψουμε την προσοχή και την κριτική μας στα μέσα και την γλώσσα των λόγων διεκδίκησης των μαρμάρων.

Ο αφηγητής-ξεναγός του βίντεο ξεκινάει την περιήγηση στο μουσείο χρησιμοποιώντας χαζαμάρες και κοινοτυπίες που έχουμε ακούσει στα πλαίσια της ελληνικής εκπαίδευσης και κοινωνικοποίησης και τραβάει αυτούς τους λόγους στα όριά τους φτάνοντας σε ένα σχεδόν ψυχεδελικό κρεσέντο όπου το new-age συναντά την αρχαιολογία, το hollywood την ελληνική λεβεντιά και η συνομωσιολογία την εθνική περηφάνια.