Pokemon Poetry

Pokémon Poetry is a multimedia project in progress. The aim is to create a small piece for each Pokémon (600+ and still growing), a target which can realistically be achieved within the next 46 years. 

We started Pokémon Poetry as a meta-commentary on various discussions around the 'internet generation'. Often in these discussions the generation that grew up in the late 90s and the early 00z is presented as completely cynical and incompetent to identify with any genuine emotional way (and only through irony or distanciation). 

Exactly at this point, we have built a project that combines raw (almost romantic) sentimentality, traditional means of expression (lyrical verse, piano and voice, music with classical influences) and a thoroughly post-modern point of reference: the Pokémon. At the same time - at the risk of sounding like self-important trolls - we wanted to create an instant classic doing a hypothetical time lag, ie trying to think what the audience / researchers of the future will want to find of our contemporary times when looking back. Thus, our answer to the questions: irony or authenticity, romanticism or barbarism, Pokémon or Art, is yes.

In 2014 in collaboration with pianist Alexandros Drossos and mezzo soprano Ioanna Forti we released in Fytini Records the Pokemon Poetry Album. The album was presented live in Sound Acts 2015.

Τα ποιήματα για Πόκεμον είναι ένα multimedia πρότζεκτ εν εξελίξει. Σκοπός είναι να δημιουργήσουμε ένα μικρό έργο για κάθε Πόκεμον (600+ και συνεχίζουν να αυξάνονται), στόχος που ρεαλιστικά μπορεί να επιτευχθεί μέσα στα επόμενα 46 χρόνια. 

Ξεκινήσαμε τα Ποιήματα για Πόκεμον σαν ένα μέτα-σχόλιο πάνω σε διάφορες συζητήσεις που έχουν ως αφετηρία την ‘γενιά του ίντερνετ’. Συχνά σ’αυτές τις συζητήσεις η γενιά που μεγάλωσε στα ύστερα 90ς και αρχές των 00ζ παρουσιάζεται σαν απόλυτα κυνική και ανίκανη να σχετισθεί με έναν γνήσιο συναισθηματικό τρόπο (και μόνο μέσω της ειρωνείας, ή της αποστασιοποίησης). 

Πάνω σ’αυτή την ένταση χτίσαμε ένα έργο που συνδυάζει ωμό (σχεδόν ρομαντικό) συναισθηματισμό, παραδοσιακά μέσα έκφρασης (λυρικός στίχος, πιάνο-φωνή, μουσική με κλασσικές επιρροές) και ένα τελείως μετα-μοντέρνο σημείο αναφοράς, τα πόκεμον. Συγχρόνως - και με κίνδυνο να ακουστούμε κάπως self-important τσόλια -, θέλαμε να δημιουργήσουμε ένα instant classic κάνοντας έναν υποθετικό ετεροχρονισμό, προσπαθώντας δηλαδή να σκεφτούμε τι θα θέλουν οι ακροατές/ερευνητές του μέλλοντος να βρουν από το παρόν μας όταν θα κοιτάνε πίσω. Έτσι, στις ερωτήσεις ειρωνεία ή αυθεντικότητα, ρομαντισμός ή βαρβαρότητα, πόκεμον ή Τέχνη εμείς απαντάμε καταφατικά.

To 2014 σε συνεργασία με τον πιανίστα Αλέξανδρο Δρόσο και την μέτζο σοπράνο Ιωάννα Φόρτη κυκλοφόρησε από την φυτίνη ο δίσκος "Ποιήματα για Πόκεμον". Ο δίσκος παρουσιάστηκε ζωντανά για πρώτη και μοναδική φορά στο Sound Acts 2015.